ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست

حوزه ستاد

دبیر ستاد

بیوگرافی: یدالله سبوحی
تحصیلات: دکتری مهندسی سیستم‌های انرژی

سوابق کاری:

• عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف
• دانشکده مهندسی انرژی – استاد مهندسی سیستم‌های انرژی
• رئیس پژوهشکده علوم و فناوری انرژی شریف
• دبیر ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست – معاونت علوم و فناوری ریاست جمهوری اسلامی ایران
• عضو کمیسیون انرژی – شورای علوم، تحقیقات و فناوری – وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
• عضو شورای فناوری انرژی کارآمد، تجدیدپذیر و محیط زیست – وزارت نفت
• بنیان گذار رشته مهندسی سیستم‌های انرژی و مشارکت در پایه گذاری دانشکده مهندسی انرژی
• بنیان گذار پژوهشکده علوم وفناوری انرژی شریف

پیام دبیر ستاد

روند فزاینده مصرف حامل‌های انرژی در بیست و پنج سال گذشته از مسائل اساسی بخش انرژی در فرآیند توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور بوده و گسترش سیستم عرضه انرژی بعنوان یک راهکار اصلی برای تأمین تقاضای انرژی مورد توجه بوده است. تأمین تقاضای انرژی از طریق افزایش ظرفیتهای سیستم عرضه انرژی از یک سو به مصرف گسترده منابع انرژی فسیلی منجر شده و از طرف دیگر، پیامد روند مزبور تخصیص حجم وسیعی از منابع اقتصادی به بخش عرضه انرژی و محدود شدن امکان مبادلات انرژی در بازارهای بین المللی بوده است.

پیامدهای روند پرشتاب افزایش تقاضای انرژی و توسعه سطحی سیستم عرضه انرژی به تبع آن باعث شده بود تعادل انرژی در دوران بعد از جنگ تحمیلی به سختی تأمین گردد و افزایش بازده انرژی در دهه هفتاد شمسی به صورت یک الزام تجلی پیدا کند. از اینرو، تدوین قوانین و آئین نامه‌های لازم برای مدیریت انرژی صورت پذیرفت و ایجاد نهادهای اجرایی برای بهینه سازی انرژی در دستور کار وزارت نفت و نیرو قرار گرفت. فعالیت نهادهای اجرایی در دهه‌های هفتاد و هشتاد شمسی به توسعه پایگاه اطلاعات انرژی، تعمیق شناخت از مسائل انرژی در بخش­های اقتصادی و اجتماعی، توسعه انسانی و گسترش فرهنگ بهره وری منجر گشته ولی تداوم موانع اساسی در راه بهینه سازی انرژی مبنی بر حجم بالای یارانه انرژی، عدم شکل گیری تقاضا برای فناوری‌های کارآمد انرژی، ضعف ساختارهای فنی و حقوقی، محدود بودن فعالیت شرکتهای خدمات انرژی و نبود ارتباط بهم پیوسته و کارآمد بین نهادهای توسعه دهنده دانش فنی و فناوری سبب شده است افزایش بهره وری جزیی انرژی در اقتصادی ملی به سختی امکان پذیر باشد.

استمرار روند پرشتاب تقاضای انرژی در یک دهه اخیر با افزایش تولید و پخش آلاینده‌های هوا و آب همراه شده و آلودگی هوا به دلیل مصرف بالای فرآورده‌های نفتی و گاز طبیعی در سیستم‌های تبدیل انرژی ساکن و متحرک از شدت و حدت بالایی برخوردار گشته و در شهرهای بزرگ به یک معضل اساسی تبدیل شده است. تولید فزاینده نفت خام و گازطبیعی نیز ضمن تشدید تخریب منابع انرژی با آلودگی وسیع آبهای سطحی و زیرزمینی و دریاها همراه بوده است. علاوه بر موارد مذکور لازم است به تحدید امنیت انرژی به دلیل وابستگی تعادل انرژی به واردات فرآورده‌های نفتی سبک نیز اشاره شود.

در نیمه دوم دهه هشتاد شمسی مشکلات و مسائل اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و فنی ناشی از روند فزاینده انرژی به شکل فرآیند بحران زا در اقتصاد ملی پدیدار شده و ضرورت کاهش شدت انرژی در افتصاد ملی در قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تجلی پیدا کرد و اصلاح الگوی مصرف و قوانین مربوط به مدیریت تقاضای انرژی به تصویب رسید. ارتقای بهره وری انرژی و توسعه زیرساختهای لازم برای بهینه سازی انرژی، توسعه و کاربرد فناوریهای کارآمد انرژی و محیط زیست و انرژیهای تجدیدپذیر در دستور کار تصمیم گیران در بخش انرژی قرار گرفته و پیگیری راهکارهای بهینه سازی انرژی مورد تاکید بوده است.

پتانسیل بهینه سازی انرژی و محیط زیست در میان مدت (دوره زمانی پنج سال) در حدود ۳۹۰ میلیون بشکه معادل نفت انرژی اولیه برآورد می‌شود و کاهش مصرف حامل‌های انرژی نهایی به میزان ۲۵% معادل انرژی اولیه امکان پذیر است. ارزش اقتصادی پتانسیل انرژی اولیه قریب به ۳۹ میلیارد دلار در سال برآورد می­شود و این رقم با مقدار صادرات حامل‌های انرژی قابل مقایسه است و نسبت آن به تولید ناخالص داخلی کشور قابل توجه است.

بهینه سازی انرژی و محیط زیست مجموعه اقدامات و ساز و کارهای بهم پیوسته و سازگار با یکدیگر را شامل می­شود و تحقق برنامه‌های بهینه سازی انرژی و محیط زیست مشارکت مجموعه ذینفعان را شامل می­شود که در سطح کل اقتصاد و در بخشهای تولیدی و خدماتی پراکنده هستند. ولی پیگیری اقدامات بهینه سازی انرژی و محیط زیست از یک طرف درک مشترک و تشریک مساعی کلیه ذینفعان را الزامی می­نماید و از سوی دیگر، هم افزایی امکانات، توانمندی‌ها و شکل دهی به بازار خدمات انرژی و توسعه و کاربرد فناوری کارآمد انرژی و محیط زیست از جمله شرایط اساسی برای تحقق برنامه‌های بهینه سازی انرژی و محیط زیست بشمار می‌آیند.

ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست با توجه به درک مشخص از مسائل انرژی کشور و به منظور تسریع رفع موانع برای افزایش کارایی انرژی در اقتصاد ملی در آذر ماه سال ۱۳۹۲ با هدف پیگیری خط مشی مدیریت جامع انرژی، ایجاد هماهنگی بین دستگاههای اجرایی و جلب مشارکت ذینفعان در عرصه بهینه سازی انرژی و محیط زیست در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری اسلامی ایران سازماندهی شد. ستاد براساس چشم انداز توسعه پایدار بخش انرژی مأموریت و اهداف فعالیت خود را تعریف نموده است و تحقق اهداف را از طریق برنامه‌های عملیاتی پیگیری می­نماید.

یداالله سبوحی
دبیر ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست

شورای عالی ستاد

شورای عالی ستاد متشکل از اعضا حقوقی و حقیقی، نمایندگان وزارتخانه‌ها و دانشگاه‌های کشور می‌باشند که عبارتنداز:
دبیر ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست

اعضا حقوقی:

• نماینده وزیر نفت
• نماینده وزیر نیرو
• نماینده وزیر صنعت، معدن و تجارت
• نماینده رئیس شرکت ملی گاز ایران
• نماینده رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست
• نماینده مدیرعامل شرکت بهینه سازی مصرف سوخت
• نماینده رئیس شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران

اعضا حقیقی:

• عضو هیئت علمی دانشگاه شریف
• عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
• عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
• عضو هیئت علمی دانشگاه خلیج فارس استان بوشهر
• عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی علم و صنعت ایران

دبیرخانه ستاد

دبیرخانه ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست
دبیرخانه ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست در راستای اهداف و ماموریت‌های ستاد، خود را موظف می‌داند تا با پایش دایمی فرایند توسعه بهینه سازی انرژی و محیط زیست، از یک طرف هماهنگی منجر به هم‌افزایی نهادهای مرتبط را پیگیری نماید و ازطرف دیگر، با حمایت و ارائه تسهیلات به اجرای برنامه‌ها در توسعه این فناوری یاری برساند.
همچنین به منظور فرهنگ سازی و تعامل سازنده با تشکیل کمیته، کارگروه و شبکه تخصصی، فعالیت‌های گوناگونی را در قالب توسعه فناوری، مطالعات و برنامه‌ریزی راهبردی، شبکه سازی، سرمایه انسانی متخصص، ترویج، جریان سازی و فرهنگ سازی، انجام حمایت‌های مختلف مادی و معنوی از تمام بخش‌ها -به‌ویژه بخش خصوصی- در حال اجرا دارد تا مسیر تولید ثروت از طریق توسعه بهینه سازی انرژی و محیط زیست را فراهم نماید.
دبیرخانه ستاد از طریق مرکز نوآوری و توسعه فناوری بهینه سازی انرژی و محیط زیست با هدف تقویت سرمایه فکری، انجام مطالعات کارشناسی و تخصصی در حوزه‌های مختلف بهینه سازی انرژی و محیط زیست تأسیس می‌گردد. طرح‌ها و ایده‌ها را جمع آوری و در کمیته‌های تخصصی بررسی نموده و در شورای مدیریت تصویب می‌نماید. هر کمیته متشکل از اعضای صاحب‌نظر در حوزه‌های تخصصی ذیربط از وزارت‌خانه‌ها و نهادهای عضو ستاد است.
از طرفی، ستاد جهت هم‌افزایی امکانات و ایجاد همگرایی و هماهنگی در استانها، موضوع ایجاد شبکه‌های ملی بهینه سازی انرژی و محیط زیست را پیگیری می‌کند. تاکنون ۵ شبکه ایجاد شده است که افراد متخصص از دانشگاه‌های استان و نهادهای ذیربط در آن فعال هستند و تعدادی دیگر در حال راه‌اندازی می‌باشد.

ضرورت‌ها

ضرورت بهینه‌سازی انرژی و محیط­ زیست در جهان
روند فزاینده تقاضای انرژی در جهان در یک قرن گذشته با استخراج و بهره­برداری از سوختهای فسیلی (ذغال‌سنگ، نفت و گازطبیعی) همراه بوده و در پایان سده بیستم میلادی قریب به ۹۰٪ تقاضای انرژی اولیه در جهان با استفاده از منابع انرژی پایان­پذیر فسیلی تأمین می­شد. تداوم روند فزاینده تقاضای انرژی از یک سو به محدودیت منابع انرژی اولیه و به مخاطره افتادن امنیت عرضه انرژی منجر می­شد و از طرف دیگر سهم بالای حاملهای انرژی هیدروکربوری در تأمین انرژی اولیه مسئله تولید و انتشار گازهای گلخانه­ای و نیز شکل­گیری آلودگی محلی (آلودگی هوا، آب و خاک) را در پی داشته که بدنبال آن افزایش دمای جو زمین، تخریب منابع طبیعی، به خطر افتادن سلامت انسان و افت کیفیت زندگی به یک رویداد نامطلوب در جامعه جهانی تبدیل و بعنوان یک تهدید جدی برای زندگی در کره زمین پدیدار گشته است.
محدویت منابع طبیعی و انرژی و کاهش ظرفیت جذب آلودگی در زیست بوم (اکوسیستم) سبب شده است توسعه پایدار جامعه انسانی به صورت یک الزام مطرح باشد و کاهش برداشت از منابع پایان­پذیر انرژی و افزایش سهم منابع تجدیدپذیر در سبد انرژی اولیه بعنوان یک چالش بخش انرژی در جهان مورد توجه قرار گیرد. چشم­انداز توسعه بخش انرژی در جهان براساس معیارهای توسعه پایدار (حداکثر بازده تبدیل انرژی و سازگاری بخش انرژی با محیط زیست) تعریف می­شود. بهینه‌سازی انرژی براساس معیارهای مذکور به آزادسازی منابع طبیعی و تأمین افزایش تقاضای انرژی از طریق ارتقای بازده تبدیل و بهره­برداری از انرژی منجر می­شود و ارزیابی روند تحولات بخش انرژی در جهان حاکی از آن است که تا سال ۲۰۵۰ در حدود ۵۰٪ مصرف انرژی اولیه در جهان از طریق افزایش بازده و بهینه‌سازی انرژی قابل صرفه­جویی است که میزان آن ۵۰ میلیارد بشکه معادل نفت در سال خواهد بود. تحقق این پتانسیل بهینه‌سازی انرژی مستلزم بکارگیری اقدامات و راهکارهای فنی و اقتصادی است و حجم سرمایه­گذاری لازم برای بهینه‌سازی انرژی در سطح جهان در سه دهه آینده قریب به ۱۵ تریلیون دلار برآورد می­گردد. دستاورد این امر تأمین تقاضای حاشیه­ای انرژی از طریق افزایش بازده و کاهش تخریب منابع طبیعی و محدود شدن افزایش دمای کره زمین به کمتر از ۲ درجه خواهد بود.

ضرورت بهینه‌سازی انرژی و محیط ­زیست در ایران
روند فزاینده تقاضای انرژی در ایران نیز از اواسط دهه چهل شمسی شروع شد و در سالهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل رشد جمعیت و توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی به طور گسترده تداوم داشته است.

در سال ۱۳۷۴ موضوع بهینه‌سازی انرژی و کنترل آلودگی محیط زیست در صدر امور سیاستگذاری بخش انرژی قرار گرفت و ضرورت اجرای طرحهای بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست در برنامه­های پنج ساله توسعه کشور و قوانین بودجه­های سالانه منظور گشت. از طرف دیگر توسعه انسانی و گسترش فعالیتهای علمی و تحقیقاتی در دهه ۱۳۷۰ شمسی در سطح کشور شکل گرفت. در دو دهه گذشته در بسیاری از دانشگاههای کشور علوم فرارشته­ای در زمینه مهندسی سیستم‌های انرژی و محیط زیست ایجاد و پژوهشکده­های مرتبط با رشته­های مهندسی سیستم‌های انرژی و محیط زیست تأسیس شده است. پتانسیل و ظرفیت پژوهش و فناوری در زمینه بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست بطور قابل ملاحظه گسترش یافته و این امر شرایط لازم برای پیگیری راهکارهای توسعه فناوری به همراه اقدامات مدیریت انرژی و محیط زیست و نیز مشارکت در تلاش جهانی برای توسعه فناوری نوین با بازده بالای تبدیل و بازیافت انرژی را فراهم آورده است.

به دلیل اهمیت سیاستهای افزایش بازده انرژی و توجه و تاکید مسئولان و تصمیم­گیران بر موضوع بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست، نهادهای تخصصی وابسته به دستگاههای اجرایی سازماندهی و مسئولیت پیگیری برنامه‌های اجرایی بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست به آنها واگذار شده است. از طرف دیگر ترغیب و تشویق مردم و بخش خصوصی به بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست، بسط فعالیتهای مردمی و شکل­گیری تشکل‌های مردمی و شرکتهای خدمات انرژی را در پی داشته است.

گرچه ضرورت بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست در سطوح مختلف جامعه مورد توجه و تاکید بوده اجرای سیاستهای بهینه‌سازی انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست با چالشهای جدی مواجه است و روند فزاینده تقاضای انرژی و تخریب منابع طبیعی و آلودگی محیط زیست در دهه ۸۰ شمسی و اوایل دهه ۹۰ تداوم داشته است. بطوریکه پتانسیل صرفه­جویی انرژی در سال ۱۳۹۳ در حدود ۲۳٪ مصرف انرژی اولیه و قریب به ۴۲۰ میلیون بشکه معادل نفت در سال تخمین زده می­شود. ارزش اقتصادی این حجم از پتانسیل بهینه‌سازی انرژی که در کوتاه و میان مدت (دوره ۵ ساله) قابلیت بالفعل شدن را دارد بیش از ۲۰ میلیارد دلار در سال است که دستاورد مهم آن ارتقای بهره­وری در کل سامانه اقتصاد کشور و کاهش آلودگی محیط زیست خواهد بود.

ضرورت توسعه فناوری بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست:

بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست از جمله اقدامات و راهکارهای اساسی برای پیشرفت عمقی نظام اقتصادی و اجتماعی و توسعه پایدار جامعه بشمار می­آید و تحقق آن مستلزم دسترسی به فناوریهای تبدیل و بازیافت انرژی با بازده بالا، قابلیت اطمینان کافی، سازگار با محیط زیست و دارای توجیه­پذیری اقتصادی است. دسترسی به فناوریهای لازم و پیشرفته براساس معیارهای مذکور ایجاب می­کند گسترش و تعمیق دانش فنی در ارتباط با بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست و توسعه فناوری­های نوین تبدیل و بازیافت انرژی با بازده بالا و بالاخره کاربرد صنعتی و تجاری آنها در دستور کار قرار گیرد. لذا گسترش و تعمیق فعالیتهای علمی و توسعه فناوری در مورد اصلاح الگوی مصرف و بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست در سند نقشه جامع علمی کشور و در اولویتهای الف منعکس شده است.
بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست با چالشهای جدی در کشور مواجه است. ایجاد هماهنگی بین سیاستها و برنامه­های دستگاه‌های اجرایی؛ شکل­دهی به بازارهای خدمات انرژی و فناوری؛ تدوین خط­مشی برای دستیابی به تعادل پایدار در بازارهای مذکور؛ یکپارچه­سازی اطلاعات انرژی و محیط زیست؛ فعال نمودن بخش خصوصی، تشکل‌های مردم نهاد و بنگاههای اقتصادی؛ و بالاخره کاربردی نمودن دانش فنی و تجاری­سازی فناوری‌های نوین و با بازده بالای انرژی از جمله موارد ضروری محسوب می­شود.

حمایت و تسهیلات

راهبرد

ساماندهی نظام نوآوری در زمینه بهینه سازی انرژی و محیط زیست

1. تقویت ارتباط میان طرف­های عرضه (دانش)، واسط (فناوری) و تقاضا (کاربرد) با هماهنگی دستگاه‌های اجرایی و بخش­های عمومی و خصوصی ذینفع
2. بسترسازی برای ایجاد شبکه دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی و متخصصان به منظور اجرای فعالیت‌های طرف عرضه
3. ارزیابی الزامات دانش فنی و فناوری بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست در راستای توسعه پایدار کشور و در سطوح ملی و استانی
4. توسعه ظرفیتهای علمی، نوآوری، فنی و تحلیلی در سطوح ملی، استانی و محلی در زمینه بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست
5. تدوین یا بازنگری سند ملی و نقشه‌راه توسعه فناوری‌های کارآمد بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست بر اساس اسناد بالادستی مرتبط از جمله نقشه جامع علمی کشور و طرح جامع انرژی و نظارت بر اجرای آن از طریق شبکه‌های دانش و فناوری (دانش‌بنیان) با همکاری دستگاه‌های اجرایی و بخشهای عمومی و خصوصی در بخش انرژی و محیط زیست
6. تعیین شاخصها و اولویت‌بندی توسعه فناوری‌های کارآمد برای بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست با همکاری دستگاه‌های اجرایی و بخشهای عمومی و خصوصی
7. شناسایی خلاءهای آموزشی، تحقیقاتی، تعاملات، ارتباطات و زیر ساختی برای توسعه فناوری کارآمد انرژی در چارچوب مأموریت ستاد و نظارت بر اجرای برنامه تدوین شده در این رابطه
8. بسترسازی برای ایجاد مکانیزم‌های جذب و توسعه ایده، دانش فنی و فناوری‌های کارآمد و نوین و کمک به تکمیل زنجیره عرضه و تقاضا
9. کمک به کاهش مخاطرات اقتصادی نوآوری و توسعه فناوری نوین و صیانت از مالکیت فکری

فرهنگ­‌سازی و نهادینه­‌سازی بهینه‌سازی انرژی و محیط‌ زیست

1. ترویج و گسترش فرهنگ بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست در سطح دانش­آموزان، دانشجویان و عموم جامعه و حمایت از گسترش فعالیت‌های تشکل‌های مردم­نهاد در زمینه بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست
2. همکاری علمی و فنی با دبیرخانه شورای عالی انرژی کشور و دیگر نهادهای فرابخشی مرتبط با حوزه انرژی و محیط زیست
3. حمایت از شکل­گیری بازار رقابتی خدمات انرژی، فناوری و دانش فنی بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست
4. کمک به هماهنگی سیاست‌های عرضه و تقاضای حوزه بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست
5. هماهنگی و حمایت از ذینفعان و شبکه‌ها در شناسایی منابع بین‌المللی و تلاش در جهت جذب و تخصیص بهینه این منابع و همچنین مشارکت در تلاشهای بین‌المللی برای بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست در ابعاد ملی و جهانی در راستای مأموریت ستاد
6. حمایت از شبکه‌های بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست در بهره‌مندی از منابع و مکانیزم‌های مالی و سرمایه‌گذاری مناسب و تلاش برای رفع موانع مربوطه
7. ایجاد شبکه اطلاعات انرژی با همکاری نهادهای تولید کننده آمار و اطلاعات و تسهیل دسترسی به اطلاعات انرژی
8. کمک به نهادینه­سازی و توسعه مدیریت دانش با همکاری دستگاههای اجرایی و بخشهای عمومی و خصوصی بخش انرژی

بسترسازی برای توسعه اقتصاد انرژی دانش‌­بنیان و اقتصاد سبز

1. حمایت از شبکه‌های توسعه فناوری کارآمد و نوین بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست و آزمایشگاه‌های مرجع مورد نیاز و کمک به توسعه استاندارد بومی و ارتقای استاندارد فناوری
2. حمایت از توسعه شبکه ارزیابی، بازرسی فنی، راستی­آزمایی و اعتبارسنجی فناوریها و سیستم‌های بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست و شکل­دهی به گواهی کارایی انرژی و محیط زیست در بخشهای مختلف در راستای گسترش اعتماد عمومی
3. کمک به توسعه شبکه شرکتها و تشکل­های مردم­نهاد خدمات انرژی، ارزیابی و راستی­آزمایی انرژی و محیط زیست، دانش­بنیان، مراکز دانشگاهی و پژوهشی
4. نظارت بر اجرای نقشه­راه توسعه فناوری کارآمد بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست از طریق شبکه­های جریان دانش و فناوری با همکاری دستگاههای اجرایی و بخشهای عمومی و خصوصی در بخش انرژی

دسترسی به فناوری انرژی با بازده بالا و سیستم‌های کنترل آلودگی و سالم‌­سازی محیط زیست

1. اطلاع­رسانی و ارائه تجربه­های موفق فناوری‌های نوین در حوزه بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست
2. بسترسازی جهت آزمون کارکرد فناوری­های کارآمد و زیست­محیطی در مرحله ورود به بازار و شکل‌گیری مرحله نفوذ فناوری
3. شناسایی موانع در راه گسترش فناوریهای بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست و تدوین راهکارهای رفع موانع با هماهنگی دستگاههای اجرایی و ذینفع در امر بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست
4. حمایت از ثبت اختراع بین‌المللی مرتبط با فناوریهای نوین بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست

ایفای نقش مناسب در تلاشهای بین المللی فناور محور

1. توسعه همکاریهای علمی و فنی بین­المللی در حوزه بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست
2. حمایت از همکاریهای فناورانه بین­المللی شرکت‌های دانش­بنیان
3. تسهیل مشارکت شرکتهای دانش­بنیان، مراکز پژوهشی و دانشگاهها در پروژه‌های بین‌المللی بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست
4. تسهیل عرضه محصولات فناورانه شرکت‌های دانش­بنیان فعال در زمینه بهینه‌سازی انرژی و محیط زیست در سطح بین­المللی
5. شناسایی و اطلاع‌رسانی فرصت­های جذب تسهیلات بین‌المللی برای حمایت از اولویت‌های ستاد و تبعات بین‌المللی آن در حوزه انرژی و محیط زیست

شرکت‌های دانش بنیان

طرح‌ها می‌بایست در چارچوب اولویت‌های ستاد باشد.
طرح‌هایی که در مرحله تجاری سازی باشند. (دارای محصول یا خدمت آماده عرضه)
طرح‌هایی که پتانسیل -نیمه صنعتی و در مرحله ساخت نمونه اولیه- تجاری شدن دارند
توافقات اولیه یا قرارداد با بهره بردار برای خرید محصول یا خدمت انجام شده باشد.

سمن‌ها (NGO)

تشکل‌های مردم نهاد فعال در حوزه بهینه سازی انرژی و محیط زیست می‌توانند در موارد زیر، از حمایت‌های ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست برخوردار گردند.
فرم پرسشنامه را تکمیل نموده و به همراه نامه درخواست رسیدگی، به آدرس دبیرخانه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری ارسال و یا فکس نمایید.
طرح‌های ارسالی پس از بررسی در جلسات کارشناسی و فنی تخصصی اعلام نظر می‌گردد.
کلیه طرح‌ها می‌بایست در زمینه ترویج و جریان سازی بهینه سازی انرژی و محیط زیست و باتوجه به مأموریت سمن­ها در سه محور: ۱) کمک به کاهش مصرف انرژی در ساختمان‌های مسکونی، اداری و صنعتی. ۲) کاربست انرژی‌های نو در ساختمان سازی. ۳) کاهش مصرف سوخت فسیلی از طریق کاهش استفاده از خودروهای شخصی و استفاده از خودرو، موتور و دوچرخه‌های هیبریدی و برقی.

فرم ارسال طرح

جهت ارسال طرح می باسیت فرم زیر را دانلود نموده و پس از تکمیل آن بهمراه مستندات خواسته شده در فرم پرسشنامه به همراه نامه درخواست رسیدگی به آدرس دبیرخانه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری ارسال نمایید.
طرح‌های ارسالی پس از بررسی در جلسات کارشناسی و فنی تخصصی اعلام نظر می‌گردد.
آدرس: تهران، میدان ونک، خیابان ملاصدرا، خیابان شیخ بهایی شمالی، کوچه لادن، پلاک ۲۰. دبیرخانه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری
صندوق پستی: ۱۵۶۵-۱۴۱۵۵
تلفن: ۸۳۵۳۰
دورنگار: ۸۳۵۳۳۳۳۳
تأیید دورنگار: ۸۳۵۳۲۱۹۰
دانلود : Proposal_Format.docx

منابع معرفی طرح‌ها

ستاد می‌تواند از طریق ۴ منبع زیر از طرح‌های مرتبط با موضوع بهینه سازی انرژی و محیط زیست حمایت نماید.

1. صندوق نوآوری و شکوفایی

2. صندوق توسعه فناوری نوین

3. صندوق امید

4. منابع محدود در اختیار ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست

مرکز نوآوری و توسعه فناوری

معرفی

با توجه به اهمیت موضوع کمک به ایده‌های فناورانه و بعد از تصویب در ساختار ستاد، بحث ایجاد مرکز نوآوری و توسعه فناوری به معاونت توسعه فناوری راهبردی معاونت علمی و فناوری پیشنهاد شد و پس از بررسی‌های لازم در کارگروه‌های تخصصی، تشکیل این مرکز به تصویب رسید. برای محل استقرار و تأمین امکانات مرکز نوآوری و توسعه فناوری نیز تفاهم نامه‌ای با دانشگاه صنعتی شریف منعقد شد تا این مرکز در پژوهشکده علوم و فناوری انرژی دانشگاه صنعتی شریف مستقر شود. پس از تائید تفاهم نامه میان دانشگاه صنعتی شریف و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برای استقرار مرکز نوآوری و توسعه فناوری مقرر شد تا این مرکز طبق ضوابط و مقررات معاونت علمی و فناوری فعالیت کند. اساسنامه‌ای نیز برای این مرکز در شورای ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست تدوین شد و اعضاء این شورا نیز مشخص شدند.

مرکز نوآوری و توسعه فناوری ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست معاونت علمی و فناوری ریاتست جمهوری، ایده‌ها و نوآوری‌های جدیدی که در کشور شناسایی می‌شوند را جذب و ریسک اولیه ایده پردازی و توسعه ایده‌ها را تقبل می‌کند و آن را پس از تنظیم مفهوم طرح و اعتبار سنجی و صحت سنجی و تبدیل به یک مفهوم فناوری مناسب تا تکامل آن به یک شرکت دانش‌بنیان و تجاری سازی فناوری مورد حمایت قرار می‌دهد.

در صورت توسعه مفهومی ایده‌ها و فناوری‌های نوین حوزه انرژی و ایجاد توان تجاری سازی آنها می‌توانند تبدیل به یک شرکت دانش بنیان شوند و در راستای توسعه فناوری اقدام کنند. صاحبان ایده‌ها و نوآوری‌ها شاید به دلیل ریسک بالای اجرای طرح‌های خود نتوانند کاری کنند ولی این ستاد می‌تواند با تقبل این ریسک پذیری به آنها در اجرایی شدن طرح و ایده در راستای توسعه فناوری‌های نوین کمک کند.

اعضا شورای مدیریت

نماینده وزارت نفت
نماینده وزارت نیرو
دبیر ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست
رئیس مرکز فناوری‌های راهبردی معاونت علمی و فناوری رئیس جمهور
نماینده شرکت بهینه سازی مصرف سوخت
هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف

مسابقات

دوچرخه هیبریدی

ساخت دوچرخه هیبریدی

مدرسه تابستانه

مسابقه اپلیکیشن سبز بهینه‌سازی انرژی (اپ سبا)